Ածխաջրերը մեծ քանակությամբ գտնվում են բույսերի և կենդանիների մեջ: Նրանք շատ կարևոր դեր են խաղում կենդանի օրգանիզմում կենդանի օրգանիզմում ընթացող պրոցեսներում: Ածխաջրերից են գլյուկոզան կամ խաղողաշաքարը, եղեգնաշաքարը կամ ճակնդեղաշաքարը:
Այսինքն այն կազմված է ածխածնից և ջրից :Այստեղից էլ առաջացել է նրանց անվանումը, որը նրանց առաջարկել է ռուս քիմիկոս Շմիտը (1822-1894թթ): Ներկայումս հայտնի են ինչպես բնական, այնպես էլ սինթետիկ եղանակով ստացված նյութեր, որոնց մեջ չի պահպանվել ջրածնի և թթվածնի միջև եղած հարաբերությունները, բայց որոնք անկասկած պատկանում են նույն դասին՝ ինֆոգլյուկոզան և թաղանթանյութը:
Ածխաջրերը բաժանվում են երկու խմբի՝ մոնոսախարիտներ (միաշաքարներ), պոլիսախարիտներ կամ պոլիոզներ (բազմաշաքարներ): Վերջիններն իրենց հերթին ստորաբաժանվում են երկու խմբի օլիգոսախարիդներ, պոլիսախարիդներ: Պոլիսախարիդների մոլեկուլները կառուցված են մոնոսախարիդների մոլեկուլների մնացորդներից, պոլիսախարիդները հիդրոլիզի ժամանակ ճեղքվում են ավելի պարզ ածխաջրերի: Մոնոսախարիդները ընդունակ չեն հիդրոլիտիկ ճեղքման:
Մոնոսախարիդներ (մոնոշաքարներ). Մոնասախարիդների կառուցվածքը՝ մոնոսախարիդների կառուցվածքում կարելի է ստանալ գլյուկոզայի և ֆրուկտոզայի (պտղաշաքար) օրինակով: Գլյուկոզայի այնպես էլ ֆրուկտոզայի բաղադրությունը արտահայտվում է C6H12O6 ֆորմուլով: Հայտնի է էսթեր, որն առաջանում է գլյուկոզայի մեկ մոլեկուլը քացախաթթվի 5 մոլեկուլի հետ փոխազդելով(պենտացետիլ գլյուկոզա) և ստացվում է գլյուկոզան համապատասխան պայմաններում քացախահիդրիտով, հետևապես գլյուկոզայի մոլեկուլում կան 5 հիդ խմբեր, այս ամենը փորձով առաջին անգամ ապացուցել է Կոլին 1869 թ.: Կոլին եղել է Մոսկվայի համալսարանի դասախոս (1886-1903 թթ) Մոսկվայի բարձրագույն ուսումնարանում վարում էր քիմիայի ամբիոնը:
Այն մոնոսախարիդները որոնք ունեն ալդեհիդային խումբ, կոչվում են ալդոզներ, կետոնային խումբ պարունակող մոնոսախարիդները՝ կետոզներ: Մոլեկուլում ըստ թթվածնի ատոմների թվի տարբերում են բիոզներ, տրիոզներ, տետրոզներ, պենտոզներ, հեքսոզներ, հեպտոզներ և այլն: Այսպես`
Resultat (
arabiska) 1:
[Kopia]Kopieras!
Ածխաջրերը մեծ քանակությամբ գտնվում են բույսերի և կենդանիների մեջ: Նրանք շատ կարևոր դեր են խաղում կենդանի օրգանիզմում կենդանի օրգանիզմում ընթացող պրոցեսներում: Ածխաջրերից են գլյուկոզան կամ խաղողաշաքարը, եղեգնաշաքարը կամ ճակնդեղաշաքարը:
Այսինքն այն կազմված է ածխածնից և ջրից :Այստեղից էլ առաջացել է նրանց անվանումը, որը նրանց առաջարկել է ռուս քիմիկոս Շմիտը (1822-1894թթ): Ներկայումս հայտնի են ինչպես բնական, այնպես էլ սինթետիկ եղանակով ստացված նյութեր, որոնց մեջ չի պահպանվել ջրածնի և թթվածնի միջև եղած հարաբերությունները, բայց որոնք անկասկած պատկանում են նույն դասին՝ ինֆոգլյուկոզան և թաղանթանյութը:
Ածխաջրերը բաժանվում են երկու խմբի՝ մոնոսախարիտներ (միաշաքարներ), պոլիսախարիտներ կամ պոլիոզներ (բազմաշաքարներ): Վերջիններն իրենց հերթին ստորաբաժանվում են երկու խմբի օլիգոսախարիդներ, պոլիսախարիդներ: Պոլիսախարիդների մոլեկուլները կառուցված են մոնոսախարիդների մոլեկուլների մնացորդներից, պոլիսախարիդները հիդրոլիզի ժամանակ ճեղքվում են ավելի պարզ ածխաջրերի: Մոնոսախարիդները ընդունակ չեն հիդրոլիտիկ ճեղքման:
Մոնոսախարիդներ (մոնոշաքարներ). Մոնասախարիդների կառուցվածքը՝ մոնոսախարիդների կառուցվածքում կարելի է ստանալ գլյուկոզայի և ֆրուկտոզայի (պտղաշաքար) օրինակով: Գլյուկոզայի այնպես էլ ֆրուկտոզայի բաղադրությունը արտահայտվում է C6H12O6 ֆորմուլով: Հայտնի է էսթեր, որն առաջանում է գլյուկոզայի մեկ մոլեկուլը քացախաթթվի 5 մոլեկուլի հետ փոխազդելով(պենտացետիլ գլյուկոզա) և ստացվում է գլյուկոզան համապատասխան պայմաններում քացախահիդրիտով, հետևապես գլյուկոզայի մոլեկուլում կան 5 հիդ խմբեր, այս ամենը փորձով առաջին անգամ ապացուցել է Կոլին 1869 թ.: Կոլին եղել է Մոսկվայի համալսարանի դասախոս (1886-1903 թթ) Մոսկվայի բարձրագույն ուսումնարանում վարում էր քիմիայի ամբիոնը:
Այն մոնոսախարիդները որոնք ունեն ալդեհիդային խումբ, կոչվում են ալդոզներ, կետոնային խումբ պարունակող մոնոսախարիդները՝ կետոզներ: Մոլեկուլում ըստ թթվածնի ատոմների թվի տարբերում են բիոզներ, տրիոզներ, տետրոզներ, պենտոզներ, հեքսոզներ, հեպտոզներ և այլն: Այսպես`
Omsätts, vänta..